Essensual

Schaduw & Licht

De trigger voor het thema Schaduw & Licht komt uit een artikel in de krant. Men vroeg naar de dieper liggende oorzaken van de aanslagen op zovele plekken in de wereld met gruwelijke gevolgen voor zovele mensen en een impact op elk van ons.
Ik ga er van uit dat alles wat we meemaken - micro- of macrowereld - gebeurt om uit te leren. Maar leren uit de aanhoudende gruwel? Welke schaduw wil ik niet zien? Welke waarheid kunnen we als samenleving (nog) niet zien?
 

Een korte inleiding op het begrip 'Schaduw'
Carl Gustav Jung noemde de duistere kant van onze persoonlijkheid die we niet willen zien én die we niet willen laten zien onze Schaduw.
Onze schaduw bestaat uit die stukken van onszelf die we verstoppen en ontkennen. Stukken waarvan we in ons gezin, de school, bij vrienden, ... geleerd hebben dat ze niet ok zijn. De diepe pijn ontstaat doordat we zelf ook gaan geloven dat die stukken niet ok zijn en dat we bijgevolg zelf niet ok zijn: niet goed genoeg, niet de moeite waard om geliefd te worden, ik verdien het niet, ik ben het niet waard, ik ben echt niet ok...
Wat we precies in onze schaduw zetten is voor iedereen heel verschillend: dat kan luiheid, arrogantie, onverdraagzaamheid,... zijn. Een hele lange lijst waarin iedereen andere aspecten aankruist en ....diep verstopt in zichzelf.
 

Onze Schaduw erkennen
Onze schaduw bewust maken, integreren, komt er op neer dat we in weten en voelen gaan erkennen dat een bepaald aspect wel degelijk deel uitmaakt van wie ik ben. Verantwoordelijkheid nemen voor ons hele ik.
Zo krijgen we de kans om de grootse integriteit ("wholeness") van onszelf te leren kennen. Daarin zit ook goed en kwaad en licht en donker. Maar alles verandert wanneer we deze aspecten BEWUST maken. Zolang onze schaduwen onbewust zijn, nemen zij het stuur over. Van zodra we de moed hebben om ze bewust te maken, kunnen we zelf het stuur terug overnemen en kiezen wat we met die energieën doen. Een voorbeeld: arrogantie in de schaduw maakt dat we onder de radar blijven lopen en ons tegelijk afvragen waarom we zo weinig impact hebben of te weinig gezien worden. Arrogantie uit de schaduw kan ons de energie/moed/ drive geven om onze ideeën in de wereld te zetten zonder arrogant te zijn dan maar wel voluit in onze kracht of ook een mogelijkheid is dat het ons hart opent voor wat anders is om van daaruit in dialoog te gaan.
 

De laatste jaren heb ik heel wat gelezen en verschillende trainingen gevolgd om dieper te begrijpen hoe onze schaduw ons bepaalt, onze energie wegneemt en hoe we opnieuw verantwoordelijkheid kunnen nemen en de schaduwelementen integreren in het geheel van wie we zijn. Met meer energie, meer zelf, meer authenticiteit tot gevolg.
Schaduw-werk maakt in het volgende jaar zeker ook deel uit van mijn aanbod.
 

De wereld als spiegel
In het artikel volgde Peter Knoope, een Nederlandse terrorisme-expert- de redenering dat "de terreur die ons voortdurend opschrikt te maken heeft met de manier waarop we ons modernisme en onze westerse beschaving hebben geëxporteerd. Vanuit de overtuiging dat we het beter wisten. We zijn in de Westerse wereld té arrogant geweest. Wij, een minderheid, hebben een meerderheid elders met een gevoel van vernedering opgezadeld. Wij liepen voor, zij liepen achter. We onderschatten hoe dat aan de andere kant voelt, hoe denigrerend dat is. Zo hebben we heel veel mensen tegen ons in het harnas gejaagd." (De Standaard, 16-17 juli 2016)
 

Mijn schaduw
Bovenstaande redenering raakte me diep. Ze draagt de hoop in zich om dingen fundamenteel te keren als we allen gaan doorvoelen waarin we zelf in de beter-minder-val trappen. Van zodra we dat bij onszelf kunnen leggen, kunnen dingen fundamenteel veranderen.
Zelf zag ik meteen minstens één domein waar ik zelf in deze val door-trap. Als stiefmoeder van twee jongens (11 en 13 jaar) heb ik de kans gekregen om deel uit te maken van een gezin met kinderen en daar ook alle lusten te van mogen ondervinden: de kinderlijke verwondering, de verrassingen, hun humor,... Ik zag het zeker ook als een fijn spanningsveld om dynamieken op te merken omdat ik iets meer afstand van hen heb als niet biologische ouder. Maar ik zie nu ook dat ik in de val trapte van mijn waarden en wat ik geleerd heb in het leven op te dringen aan hen. Ik zag bijvoorbeeld dat ze veel suiker eten en ik weet dat dat niet goed is, maar het keurt niet goed dat ik er als een dolgedraaide missionaris een punt van blijf maken.
Hier neem ik de ergernis en mezelf beter voelen opnieuw volledig voor mijn rekening. De ergernis en het oordeel moet niet weg; ik hoef ook helemaal niet perfect te zijn. Ik doorvoel de ergernis. Maar ik kan wél beslissen om ze als een les te zien die IK wil aangaan in mezelf. Zien waar ik deze houding nog aannam of aanneem. Ik merkte ook in dat ik hierdoor heel wat kwaliteit in de verbinding inboette en het me ook weerhoudt van oprecht kwetsbaar in mezelf aanwezig te zijn.